le carrelage

Vandaag zijn ze er .....de carreleur heeft ons deze morgen zijn planning uiteengezet en
ze zullen zo'n twee weken werk hebben.
We zijn nu wel verplicht om te studeren.
Het gaat nu wel heel snel gaan, dus ik zet me opnieuw aan de cursus tandartsassistente en zoals iedereen wel weet "het is dus altijd lente in de ......."
Ik zal alvast wat oefenen voor de spiegel om de perfecte tandartsassistente -look te bekomen.
Maar we waren bij de carreleur gebleven zeker.
Tja , onze tegels zijn er eindelijk en het is super om te zien hoe de puzzelstukjes nu langzaam in elkaar gaan passen.
Om jullie een ideetje te geven van onze gekozen vloer zet ik er al een fotoke op.
Het is een antraciet-tegel van 60 cm en enkel in het bureaugedeelte van Pascal komt een parket-tegel.
Onze spierwitte muren helderen het geheel helemaal op en hier en daar komt een toets van warme gloed in bruin-grijs tinten en Pascal heeft gekozen voor een grijs-blauwe tint in zijn werkruimte.
De volgende keer dat jullie langskomen kunnen jullie zien hoe we onze droom hebben uitgewerkt.

nog even een vraagje aan de kijklustigen onder ons:
Heeft u dit ruimtewezen ooit al eens gezien?
Weet u waar het zich nu bevindt?

le Troubadour Olivier et la mûle Perlette

Vandaag begon onze dag als een gewone dag. Opstaan , samen eten met de kids ,afwas doen , vakantieboekje met de kids invullen , .......je kent dat wel.
Maar deze namiddag kregen we dan toch een andere wind in onze richting.
Pascal had op zijn weg naar de post en de bakker een troubadour zien wandelen met zijn ezel en kar.
Je kan het misschien niet geloven maar het was echt waar .
Enkele minuten later hoorden we ook hier de vrolijke klanken van zijn fluit.
Samen gingen we hem tegemoet.Na een korte kennismaking nodigden we hem uit om een glaasje te komen drinken en om Perlette wat water te geven.
Dus stonden we vandaag met een echte Troubadour in onze tuin en een muilezel die een prachtige huifkar achter zich meezeulde.
Het praatje ging over zijn reis en het leek zelfs een beetje op ons avontuur om naar hier te komen.
Een ommekeer in het leven van deze man , om zo een eenzame doortocht te maken , het zou hem ongeveer nog tot eind september vergen vooralleer hij zijn thuis bereikte vertelde hij ons.
Nou dat is nog eens een tocht .
Hij slaapt langsheen kleine wegjes en eerder zelden bij mensen thuis .
Soms wordt hij gevraagd om te blijven eten, maar als het nog een beetje te vroeg op zijn weg is dan blijft hij nog wat verder wandelen.
Vandaag wou hij graag nog Saint Romain halen , dus dat wordt nog een stevig eindje wandelen.
Jammer want we hadden het leuk gevonden mocht hij nog ietsjes langer kunnen blijven.
Hij speelt de hele weg op zijn fluitje en Perlette die volgt.
Zijn muziek is een speciale "hymne à l'évolution."
We hebben enkele cd'tjes gekocht van hem om ook hier een blijvende herinnering aan te hebben en wensten hem een veilige trip . Perlette kreeg nog enkele worteltjes en Olivier een lekker stukje hollandse kaas en weg gingen ze.
Op hun pad van zachte klanken en zuivere gedachten.

of om even stil te staan bij dit .....
La persévérance est le chemin qui mène à la réussite.

Heureux l'homme qui possède l'amour du devoir ...car l'amour est le devoir de l'homme!

Wil je meer weten , Olivier d'Icarie heeft ook een site www.atelierlemat.com
daar gaan we eventjes op neuzen.